Heel wat professoren geven een lezing genaamd 'The Last Lecture'. De professoren worden gevraagd om hun nalatigheden te overwegen en te vertellen welke kwesties hen bezig houden.

Tijdens die lezingen kan het publiek het niet helpen dat zij steeds tegen dezelfde vraag aanlopen: Welke wijsheid zouden wij aan de wereld verlenen als wij wisten dat het onze laatste kans was? Als wij morgen zouden verdwijnen, wat zouden wij als onze erfenis willen? Toen Randy Pausch, een professor van de computerwetenschap bij Carnegie Mellon, werd gevraagd om een dergelijke lezing te geven, hoefde hij niet te doen alsof het zijn laatste zou zijn, aangezien er bij hem onlangs terminale kanker was gediagnostiseerd.
Maar de lezing die hij gaf – “Really Achieving Your Childhood Dreams – ging niet over de dood. Het ging over het belang van het overwinnen van hindernissen, van het toelaten van de dromen van anderen, van het grijpen van elk ogenblik (omdat „Tijd is alles wat u heeft… en er kan een dag komen dat u minder hebt dan u denkt”).

Het was een opsomming van alles waar Randy Pausch in was gaan geloven. Het ging over het leven. In dit boek, heeft Randy Pausch een combinatie gemaakt van de humor, de inspiratie, en de intelligentie, die ervoor zorgde dat zijn lezing een fenomeen werd en een onuitwisbare indruk achterliet. Het is een boek dat nog generaties lang zal voortleven.